Küçük

Çok küçük.

İhtimaller, inançlar, davranışlar... Ne olduğuyla ilgilenmiyorum, bana olan etkileri derdim. O kadar korkağım ki konuya giremiyom. Etrafında küçük turlar atıyorum sadece.

Benim tanımım, biliyorum. Ona ait değil onun hakkında söylediklerim. Neyse, güçlü, en az ondan korkmamı sağlayacak kadar. Bir de beni kötü hissettirecek kadar -galiba- kötü. Galibası yok, beni kötü hissettiriyorsa... kötüdür. Gerçi küçükken öğrenmiştim korktuklarıma kötü demeyi. Ezberci miyim yoksa?

Oyun. Israrla oynamayı sevmiyorum hala. Maruz kalırsam eşlik ediyorum biraz. Ama o kadar, salakça buluyorum çoğu zaman. Kendimi kaybediyorum eğer bir oyunun içinde bulursam kendimi. En çok böyle zamanlarda oynaşıyor parmaklarım ve dikkatim ciddileşiyor.

Üstesinden gelinemeyecek bir durum değil. Kalıcı etkileri mutlaka olacak. Neticede benim tercihimdi evden bu kadar uzaklaşmak. Katlanacağım sonuçlarına. Hala kendimi avutacağım anılarım, şarkılarım, hayallerim ve adamlarım var. Eksik olmasınlar.

Ya da

Şımardım, terbiyesizlik ettim. Haksızlık ettim hiç haketmeyenlere.
Bilemedim.

Kontrol

- Mevzu karışık. İstersem anlaşılır şekilde anlatırım ama bu durumu değiştirmez. Fazla kafanı yorma bu yüzden.

- Yine de tatsız bir durum.

Hiç körkütük sarhoş olmamıştı. Hatta ağzına içki bile sürmemişti. Yetişkinliğine kadar olması istendiği gibi ardından olması gerektiğine inandığı gibi yaşamıştı. Ki zaten bu iki yaşam tarzı benzerdi. Hep tutarlıydı, hiç varoluşçu krizlere girmedi. Güçlü inançlara doğmuştu, güçlü inançlarını sürdürdü de. Sürekli çalıştı, her gün. Çalışma aralarında tekrar çalışmak için dinlendi ve düzenli olarak ilaçlarını aldı.

Ne yabancı dili oldu ne kaçamak tatilleri. Akşam yemeğini ailesiyle birlikte yedi hayatı boyunca. Yemekten sonra meyveleri hep O dağıttı ailenin geri kalanlarına. Ne eksik ne fazla. Erkek torunlarına daha fazla servis yaptı. Ama asla heybesindeki meyveleri eksik etmedi. Asla taviz vermedi tarzından. Torunları tasvip etmediği şekilde yaşasa da hep sevdi onları.
...